In Onland neemt Arnaldur Indriðason ons mee naar het IJsland van 1979. Rechercheur Erlendur Sveinsson is een jonge politieman, net gescheiden, met een dochtertje naar wie hij soms stiekem gaat kijken op de speelplaats.

In een meer bij een krachtcentrale wordt het lijk ontdekt van een IJslandse man. Het spoor leidt naar de Amerikaanse legerbasis, waar het slachtoffer werkte. De arrogante Amerikanen houden niet van pottenkijkers en wensen niet samen te werken met Erlendur en diens chef Marion Briem.

Via slinkse wegen komen de rechercheurs toch binnen, waar een reusachtige hangar argwaan wekt. Hebben die Amerikanen iets te verbergen? Zijn er wellicht, tegen alle afspraken in (het zijn immers de hoogtijdagen van de Koude Oorlog) atoomwapens op IJsland opgeslagen?

Erlendur werkt ook nog aan een oude, nooit opgeloste zaak. 25 jaar eerder verdween een meisje van 18. Ze was onderweg naar school, maar kwam daar nooit aan. Een lijk werd nooit gevonden, na een paar maanden werd de zaak gesloten. Erlendur is, de vaste lezer van Indriðason weet dat, gefascineerd door verdwijningen.

Een kwarteeuw na de verdwijning van het meisje is het voor hem moeilijk om nog getuigen te vinden, maar hij zet toch door. Langzamerhand ontrafelt hij het drama. Hij doet dat in zijn spaarzame vrije tijd, iets anders heeft de melancholieke en eenzame man, voor wie de serielezer in de loop der jaren flink wat sympathie heeft ontwikkeld, toch niet omhanden.

Het voert allemaal naar een grootse finale, fraai beschreven, zonder franje, in de no-nonsensestijl die we van Indriðason gewend zijn.

In het toch al imposante oeuvre van de IJslandse auteur is Onland wederom een pareltje. Wie hem nu nog niet kent, lees die man!

Querido, 256 p., 19,99 euro, uit het IJslands vertaald door Adriaan Faber.

Verberg tekst

IJsland, 1979: de jonge rechercheur Erlendur werkt samen met zijn mentor Marion Briem aan een moordzaak die wijst naar de Amerikaanse militaire basis. Er is een lijk gevonden in een afgelegen meertje. Algauw blijkt dit een IJslandse werknemer te zijn van de betreffende basis, die van een grote hoogte naar beneden gevallen is. Tevens onderzoekt Erlendur een cold case van een meisje dat zo’n vijfentwintig jaar geleden vermist raakte. Hij is erdoor geïntrigeerd en gaat op zoek naar de waarheid. Tussen de regels door lezen we de nodige kritiek op de militaire belangen van de Amerikanen en het verzet van de IJslandse bevolking tegen hun aanwezigheid op het eiland. Daarnaast leren we veel over het verleden van Erlundur. De twee verhaallijnen in het boek lijken in beginsel weinig met elkaar te maken te hebben, maar raken elkaar toch. De titel is bijzonder vertaald en verwijst vooral naar het stukje onbestemd land waarop de basis gevestigd is. Kortom: een boek om ademloos te lezen, met een prachtig inkijkje in de IJslandse samenleving ten tijde van de Koude Oorlog. Verschijnt in een reeks rond Erlendur en zijn team. De bekende IJslandse thrillerauteur (1961) ontving meerdere prijzen voor zijn werk, onder meer de Glasnyckeln. Verberg tekst